کمال گرایی
کمالگرایی ویژگی مثبتی است و امکان موفقیت را افزایش می دهد ولی همچنین می تواند باعث افکار و رفتارهای خودتخریبی شود که رسیدن به هدف را سخت تر می کند و همچنین استرس، اضطراب، افسردگی و دیگر مشکلات سلامت روانی را ایجاد کرده یا خود نشانه ای از وجود اختلالات دیگر باشد.
کمالگرایی به معنای میل به عالی بودن یا دستیابی به بهترین سطح است. که معمولا به عنوان سپر دفاعی در برابر درد سرزنش شدن، قضاوت یا شرم به کار می بریم.
افراد کمالگرا نمی توانند کاری را شروع کنند و تا وقتی که مطمئن نشوند که به بهترین شکل از پس آن بر می آیند آن را عقب می اندازند، نتیجه گرا هستند و برای زحماتشان ارزش قائل نیستند زیرا توجه کمتری به پروسه انجام کار دارند و زمان زیادی را صرف کارهایی می کنند که انجام ان ها با صرف زمان کمتر نیز ممکن است.
این افراد در روابط صمیمانه خود انتظارات غیر واقع بینانه ای از شریک عاطفیشان دارند و استرس و فشار زیادی به رابطه وارد می کنند.
عوامل بسیاری مانند حس نا امنی یا ترس از عدم تایید دیگران و یا ناکافی بودن باعث می شود که ما برای عملکرد خود استانداردهای بالایی را انتخاب کنیم همچنین داشتن والدینی کمالگرا که دائما فرزنداشنان را برنده شدن تشویق می کنند و در غیر اینصورت آن ها را سرزنش می کنند می تواند موجب کمالگرایی شود.
برای مقابله با کمالگرایی بهتر است که بیشتر از نتایج به روند انجام کار توجه کنید و حتی اگر درصدی از وظایفتان را انجام دادید خودتان را تشویق کنید و برای زحمتی که می کشید ارزش قائل شوید به یاد داشته باشید همیشه نمی توان بهترین بود پس انتظاراتتان را تعدیل کنید و خودتان را با واقعیت مقایسه کنید نه ایده آل ها.
